De hete water bronnen in Kozuka

Omdat die ook in Noorden moet zijn

Toegang: Niet meer dan 3
Regel: Meer dan 2 posten

Yuriko was al een tijdje aan het lopen, aan het zoeken naar de heten waterbronnen. Ze wist dat hij er was. Ze voelde gewoon aan haar bloete voeten hoe de grond verwarmde, dat ze er bijna was.
Haar pas versnelde. Verlangen naar het warme water werd hevig en het leek bijna alsof ze rende.
Toen ze eenmaal voor de opening van een grot stond liep ze vrolijk en half uitgeput naar binnen en liet zich verwarmen door de heerlijke warmte die er hing. De damp maakte haar haar al nat en ze liep rustig verder.
Ze liet haar jurkje uit gleiden en liep naar het water toe. Ze liet haar teen voelen en stapte uit eindelijk in het heerlijke water.

Ayase schopte tegen een steentje aan, en zuchtte gefrustreerd. Hij was nou al zo lang op zoek geweest naar Yuriko, hij was helemaal kapot. Hij sliep haast niet, zijn gedachten waren altijd bij Yuri, en hoe het nu met haar ging. Hij keek op, en zag een grot in de verte. Hij haalde zijn schouders op en zette voet in de richting van de grot. Toen hij er was, had hij niet door dat Yuriko er ook al was, en trok zijn shirt en broek uit.

Yuriko hoorde in de verte voetstappen, maar was totaal in de ban van het heerlijke water en had geen zin om om te kijken. Toen de voetstappen dichter bij kwamen begon ze toch wat angstig te worden.
Voorzichtig keek ze om en zag Ayase, uit zijn kleren. Haar mond viel uit en wsit niets te zeggen. Snel liet ze zich zakken achter de riggel. Het voelde jaren geleden dat ze Ayase had gezien. Na dat afscheid, had ze hem niet meer gesproken. Hoe kon ze nu opeen gezellig naakt uit het water komen zetten.

Ayase bukte, en voelde met zijn hand in het warme water. Hij glimlachte, en stapte er voorzichtig in. Het voelde heerlijk. Toen leunde hij met zijn armen op de kant, en pakte zijn tas. Hij haalde er een pen en een schriftje uit, en begon te schrijven.

Lieve Yuriko,

Ik heb je brief gekregen, en ik ben je gaan zoeken. Je hebt me gezegd dat niet te doen, maar ik miste je zo erg dat ik niet anders kon. Ik wilde niet dat je wegging, en had het ook niet zien aankomen. Waarom, snap ik ook nog steeds niet. Je hebt me nogal overdonderd achter gelaten, en ik weet dus niet of je onze liefde wel ooit gemeend hebt. Eerst dacht ik ook, dat je misschien een ander had. Heathcliff, misschien zelfs. Hoe dan ook, ik zal er waarschijnlijk nooit achter komen. Misschien zie ik je wel nooit meer. Ik wil dat je op zijn minst weet, dat ik altijd om jou blijf geven, hoe ver weg je ook bent, of zelfs als je me nooit meer aan wil kijken, dan blijf ik nog van je houden. Ik blijf je zoeken,

Ayase,

Ayase mompelde de brief hardop voor. 'Dit is niets,' zei hij uiteindelijk. Hij zuchtte. Hoe wilde hij überhaupt die brief bij haar gaan krijgen? Hij verpropte gefrustreerd het propje, en gooide het weg in de richting van de rots waar Yuriko achter zat.

Yuriko keek naar alles wat hij deed. Het papier dat uit zijn tas kwam, wat hij schreef. Ze wilde zo graag weten wat hij schreef. Bijkbaar leek haar wens uit te komen, toen ze opeens het verfrummelde stukje papier zag.
Ze pakte het voorzichtig op, en vouwde het open.
Alles wat ze las deed haar pijn. Hoe had ze hem ooit zo achter kunnen laten? Yuriko voelde een traan langs haar wang lopen. Dit deed haar moed al helemaal naar haar schoenen zakken.
Toch moest ze van achter de rots komen. Maar ze was naakt? Ze keek naar haar kleren, ze lagen veels te ver weg om nu te gaan pakken, dan zou hiij haar zeker zien. Er zat dus niets anders op.
Met kleine pasjes liep ze van achter de rots vandaan richting het water. Ze hurkte neer achter Ayase en sloeg haar armen om zijn uitstekende schouders heen. 'Ik ben hier Ayase', mompelde ze in zijn oor.

Ayase's ogen sperden wijd open, bij het horen en het voelen van Yuriko. Dit was een droom, een veraderlijke en valse hoop gevende droom. En toch voelde hij haar echt? Ayase draaide zich voorzichtig om, en zag daar Yuriko, na al die lange tijd van zoeken had hij haar eindelijk weer in zijn zicht. 'Yuriko..?' vroeg hij zachtjes. 'Waar was je nou?' vroeg hij en klemde zijn armen om haar heen, alsof hij haar nooit meer los zou laten.

Yuriko knikte en liet haar hand door zijn haar strelen. 'Het spijt me zo', zei ze terwijl de tranen nog altijd over haar wangen liepen. Ze keek nu recht in Ayase's ogen, en het huilen werd alleen maar erger.
'Het spijt me zoveel', voegde ze er aan toe terwijl ze zijn armen om haar heen voelde .

Er sprongen tranen in Ayase's ogen, niet van verdriet, maar omdat hij zo blij was dat hij Yuriko weer in zijn armen kon sluiten. 'Het geeft niet,' zei hij sussend, en klemde haar weer vast. Hij wiegde haar zachtjes heen en weer, dat deed hij altijd als hij iemand heel erg had gemist, of als hij veel van diegene hield. Hij slikte. 'Waarom ben je nou weggegaan..?' vroeg hij. Zijn stem sloeg over.

Yuriko sprong naast hem het water in waarbij er een paar spetters om hoog vlogen. Ze keek hem nog altijd moeizaam aan en dacht na over zijn vraag.
Toen ze weg ging, leek de reden zo logisch. De ruzie met Resi, het gevoel bij Heath, Ayase die daar de dupe van was. Ze voelde zich zelfs als een probleem. Een probleem die in de weg liep. Maar hoe kon ze dat ooit aan Ayase uit leggen. 'Ik eh..', begon ze nog steeds terwijl ze nadacht. 'Ik had het gevoel dat ik bij iedereen in de weg liep.. Ik had ruzie met Resi, en Hea..', opeens stopte ze. Ze was er niet zo zeker was of ze daar nu over moest beginnen. 'In ieder geval het ging niet zo lekker en ik loop altijd weg voor problemen', gaf ze opeens toe.

Ayase knikte. Hij had niet eens geweten dat Yuriko ruzie met Resi had, maar dat was niet hetgene wat hij wilde weten. 'Wat is er met Heath..?' vroeg hij, hij was heel erg nieuwsgierig, maar liet dat niet merken in zijn stem. Eigenlijk was hij best wel bang dat Yuriko hem niet meer interessant vond, en dat ze daarom naar Heathcliff was gegaan. Hij slikte, en keek afwachtend in Yuri's ogen.

Yuriko baalde dat hij erop terug kwam en zuchtte even. 'Niets.. ik eh had ook ruzie met Heathcliff', zei ze snel maar met een onzekere ondertoon in haar stem.
Ze kon nu moeilijk gaan zeggen dat er een bepaalde spanning tussen hun hing. Niet nu zei eindelijk Ayase weer bij haar had. Toch kon ze met deze leugen niet in zijn ogen blijven kijken en keek ze snel naar het water.

'Ga je nu nog tegen me liegen ook?' vroeg Ayase een beetje boos. Hij keek gefrustreerd naar het water. Hoe haalde ze het in haar hoofd, alsof hij het niet zou merken. 'Vertel me gewoon de waarheid eindelijk eens. Als je me niet interesssant genoeg vind zeg dat dan gewoon,' zei hij. Hij kon zijn eigen woorden niet geloven. Normaal zou hij niet zo uitgesproken zijn, meestal hield hij zijn mond wel als hij het niet eens was met iemand.

Yuriko keek hem wat geschrokken aan en beet toen op haar lip. Snel drukte ze een kus op zijn mon en keek hem zo lief mogelijk aan. 'Er is echt niets meer', probeerde ze zo overtuigend mogelijk te zeggen.
Yuriko's lieg kusten waren zwaar aan het afzakken. Normaal bleef haar gezicht perfect in de plooi en klonk haar stem zo helder al wat. Maar bij Ayase, hoe kon ze nu ooit perfect tegen hem liegen.

Ayase keek teleurgesteld naar Yuriko. 'Fijn, als je het zo wilt,' zei hij, en stapte het water uit. Hij raapte zijn kleren bij elkaar, en pakte toen zijn tas. 'Als je ooit van plan bent om me de waarheid te vertellen, kom dan maar terug,' zei hij, en wilde zijn broek aantrekken. In plaats daar van liet hij per ongeluk zijn tas vallen, waarna alles er uit viel.

Yuriko keek geschrokken naar Ayase en rende hem achter na. Een enorme laag kippevel hulde haar lichaam toen ze het water uit kwam. 'N-niet weg gaan', zei ze met trillende stem.
Ze ging achter hem staan en sloeg haar armen om zijn rug heen. 'Ik .. ik wist gewoon niet wat ik voor Heathcliff voelde en ik wil de jou geen pijn doen en..', piepte ze snikkend. Ze wilde niet dat hij weg ging. Niet nu ze hem net weer had.

Ayase keek naar de grond. Hij wist niet of hij nu blij moest zijn omdat ze de waarheid vertelde, of teleurgesteld omdat ze wat voor Heathcliff voelde. 'Voel je nog steeds iets voor hem?' vroeg hij, met een aarzeling in zijn stem. Hij voelde zich op dit moment zo slap en zwak.

'Nee, natuurlijk niet!', loog ze alweer. Het probleem was alleen dat ze altijd zo veel meer voor Ayase had gevoeld dan voor Heathcliff, maar ze wilde hem geen verkeerde gedachtes geven.
Ze drukte haar lichaam wat meer tegen hem aan zuchtte diep terwijl er nog altijd tranen over haar wangen rolde. Ze wilde Ayase zo veel liever dat Heathcliff. Teminste op dit moment.

Er verscheen een gelukkige uitdrukking op Ayase's gezicht. Hij draaide zich om, zodat hij Yuriko aan kon kijken. 'Dat vind ik fijn om te horen,' zei hij, en drukte een kus op haar voorhoofd. Ze zouden later wel verder praten, want ze zag er nu uit alsof ze elk moment in een klont ijs kon veranderen. Hij tilde Yuri op en droeg haar mee naar het warme water. Hij liet haar er voorzichtig in glijden, en stapte toen zelf ook in het water.

Yuriko was blij dat hij niet verder meer vroeg. Haar lichaam was onderhand aan het trillen van de kou, maar toen Ayase haar optilde leek die kou als sneeuw voor de zon de verdwijnen.
Toen ze het water voelde liet ze Ayase los en ging even onder water. Toen ze weer boven water kwam gooide ze haar haar naar achter waarbij er enkele spetters rond vlogen. 'Ik heb je gemist', zei ze terwijl ze zich weer tegen Ayase aan drukte.

Ayase voelde zich helemaal warm vanbinnen. 'Ik jou ook,' zei hij zacht. De lege plek in zijn hart leek verdwenen, het gat was weer opgevuld. Yuriko was terug. Het was nog steeds niet tot hem door gedrongen. Nog geen half uur geleden was hij nog op zoek naar haar en stond hij op het punt om het op te geven. Ayase aaide over Yuriko's haar. 'Je haar is gegroeid,' zei hij met een glimlach.

Yuriko lachte en haalde de elastiekjes uit haar haar. Haar lange haar raakte het water en de puntjes werden nat. 'Daarom zit het meestal ook vast', zei ze terwijl ze er met haar vingers door heen kamde.
Ze sloeg haar armen om hem heen en grijnsde. 'Vind je het leuk?, vroeg ze wanneer ze een kus op zijn lippen drukte. Het volmaakte gevoel was terug. Het geweldige, perfecte gevoel dat ze weer terug was bij Ayase, dat ze hem weer vast hield. Het was onbeschrijfelijk geweldig.

Ayase knikte met een glimlach. 'Je bent ook langer geworden,' zei hij, en bekeek Yuri nog eens. Eigenlijk was ze best veranderd, maar nog steeds, Yuriko. Ayase voelde zich weer helemaal zichzelf met Yuriko, al was dit wel vrij vreemd. Ze hadden elkaar al zo lang niet gezien, misschien was het wel gewoon normaal. Ayase blies een plukje haar uit zijn gezicht, en grijnsde toen.

Yuriko grinnikte zachtjes. 'Eindelijk, ik ben net een smurf', zei ze met een grijns. 'Jij bent ook weer langer', zei ze met een quasi verdrietige stem.
Ze zuchtte tevreden en liet haar hoofd op Ayase's schouders. 'Ik hou nog steeds van je', zei ze opeens. Ze had kreeg het vage gevoel dat Ayase dat dacht. Dat Yuriko niet meer van hem hield. Maar elke seconde dat ze weg was, hield ze van hem en miste ze zijn aanwezigheid.

Ayase glimlachte zwakjes. 'Ik ook van jou,' zei hij gemeend. Hij sloeg zijn armen om haar heen, en kuste haar op haar lippen. Dat was echt een gevoel dat hij een hele lange tijd had moeten missen. Nooit zou hij haar meer laten gaan, en nooit zou hij haar meer opgeven. Heathcliff liep niet meer in de weg, en Yuriko was weer terug. Het kon niet beter.