De Heetwaterbronnen van Deverry

Shimara liep lichtelijk buiten adem door de koude sneeuw gelopen, de heuvel op richting de heetwaterbronnen. Het weer was vreselijk op het moment. Het sneeuwde hard en door een snijdende wind, leek het alsof ze sneeuw kleine messen waren, die je gezicht open scheurde. De temperatuur was vreselijk koud, voor de meeste dan. Shimara had niet echt last van de kou, meer van de sneeuw en die irritante wind.
Toen ze vlak bij de bronnen kwam, werd het sneeuwen minder en de wind ging wat liggen. Dit zorgde ervoor dat ze de rotsen in de verte al kon zien. Onbewust versnelde ze haar pas, met een kleine glimlach op haar gezicht.
Toen ze achter de rotsen vandaan kwam, werd haar huid gekieteld door de warme dampen van de bronnen. Het maakte niet uit hoe vaak ze hier kwam, het gevoel bleef heerlijk.
Ze haalde haar handdoek uit haar schoudertas, legde hem op de grond en begin zich uit te kleden. Die vervloekte bikini was ze kwijt geraakt, dus moest ze dit keer zonder iets aan. In zichzelf vloekte ze, terwijl ze verder ging met zichzelf uit te kleden.

Shiki was aangekomen in het Oosten, Toshio kon al een tijdje vliegen en reizen was gelukkig niet meer heel moeilijk. Hij was van Toshi's rug af gegleden en rustig verder gelopen. Veel sneller dan 'rustig' ging het niet aangezien er een stevige wind stond. Zijn ogen waren in spleetjes veranderd en moeizaam liep hij tegen de wind in.
Na een tijdje te hebben gelopen, opzoek naar een schuilplaats, voelde Shiki opeebs een heerlijke warmte die niet ver weg moest liggen. Zijn pas probeerde zich te versellen maar nog altijd was het niet heel erg snel.
De warmte kwam dichterbij en de wind begon aftezakken. Ook te sneeuw werd minder en toen hij de grot binne liep, zach hij iets verder het stoom van het heete water af komen.
Toen hij dieper de grot in liep zag hij een tas liggen. Er was hier dus iemand. Hij probeerde door de damp laag heen te kijken, en zag een ontlootte achter kant van een meisje met rosé haar. Shimara, was de eerste naam die in zijn hoofd op kwam.

Shimara raapte de handdoek van de grond en sloeg hem om haar lichaam heen. Toen ze ogen in haar rug voelde prikken, draaide ze zich voor een kwartslag en keek ze met een vijandige blik naar de persoon die naar haar stond te gluren. 'Oké, wie je ook bent, doe een stap dichterbij en ik beloof je dat je lijdend zal sterven,' siste ze fel.
Ze kneep haar ogen tot spleetjes om zo te proberen te zien wie het was. Misschien kende ze het persoon wel? In dat geval zou ze al helemaal uit haar dak gaan.

Shiki schrok even toen gij Shimara, door de mist wolk zag bewegen en zette automatisch een stap naar achter. 'N-nee, ik ben het.. Shiki', probeerde hij zo kalm mogelijk uit te brengen.
Toch was hij wel wat bang door Shimara's dreiging, hij wist dat als hij dichterbij zou komen, ze haar woorden zeker weten waar zou maken, dus zette hij voor de zekerheid nog een klein stapje naar achter.
Diep van binnen waren de stappen naar cahter, naar voor gezet. Zodat Shiki haar lichaam kon zien, maar de angst overwon.

'Wat!? Perv!' Riep ze kwaad en deed een paar stappen naar achteren. Als ze niet in deze toestand was, had ze hem een klap verkocht. Misschien nog wel meer dan alleen een klap. Bij de gedachte dat hij meer gezien had dan ze eigenlijk gewenst had, klemde ze haar handdoek wat beter om haar lichaam heen.
'Ben je me gevolgd of zo?' riep ze er nog kwaad achteraan. Kon ze dan nergens even genieten van wat rust en stilte? Moest ze dan echt altijd lastig gevallen worden als ze alleen wilde zijn?

'H-het spijt me echt waar, het was niet mijn bedoeling je hoer aan te treffen. Ik zocht gewoon een schuil plek tegen de wind en de sneeuw en.. Het spijt me echt echt waar', ratelde hij achter elkaar aan.
Hij zette nog een paar stappen naar achter en zijn ogen stonden wat groot. Hij leek net een angstig wijf. 'Ik.. ik ben je echt niet gevolgd. Ik meen het echt waar, het spijt me. Ik heb niets gezien!', probeerde hij tevergeefs.
Nog steeds wilde hij op een vage manier een goede indruk maken op Shimara, daar was hij totaal onbwebust mee bezig. Ook met miljoenen keer verontschuldigen.

Shimara keek met nog steeds een vijandige blik naar Shiki. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar de woorden die ze wilde spreken veranderde in een gil. Ze had iets teveel stappen naar achteren gedaan en viel hierdoor achterover in één van de poeltjes van de heetwaterbronnen.
Langzaam kwam ze omhoog en wreef ze met een pijnlijk getrokken gezicht over haar hoofd. 'Itai...' siste ze zacht.

Shiki was zonder nog na te denken naar het water gerend en neer gehurkt terwijl hij met grote ogen naar Shimara keek die er zo juist in egvallen was. Met een ruk stond hij weer op, toen hij 'het' wat vaag boven water zag komen. Hij zette een stap terug en staarde wat verward om zich heen. 'G- gaat het?', vroeg hij met een onzekere ondertoon.
Het liefst bleef hij kijken, zag hij het boven water komen, zag hij haar geweldige lichaam. Maar op de een of andere manier durfde hij niet, wilde hij nog altijd die goede indruk maken dat hij niet als alle andere jongens was.

Shimara stapte kwaad het water uit, zonder te kijken of te reageren op Shiki. Terwijl ze met een vlugge beweging haar kleding van de grond af raapte ging ze achter een paar stenen staan. Daar kleedde ze zichzelf om. Daarna liep ze weer terug. 'Ja joh, kan niet beter!' zei ze met een sarcastische toon.
Dan maar niet baden in het hete water. Ze ging niet zitten baden terwijl iemand naar haar zat te gluren.

Shiki zuchtte en keek snel de andere kant op toen ze het water uit kwam. 'Sorry, ik wist echt niet dat je er was. Anders ga ik wel. Sorry, mompelde hij te snel achter elkaar.
Hij draaide zich om en keek nog een keer naar Shimara. Hij wilde niet weg, niet terug in de sneeuw en wind. Hij zuchtte nog maals diep en stond op het punt om weg te gaan. Toen hij vlak bij de uit gang stond, draaide hij zich terug. 'Het spijt me'. Hij bleef staan nog even kijkend en er krulde een kleine grijns op zijn lippen.

Shimara zuchtte hoofdschuddend. 'Je hoeft niet weg, die kou overleef je nauwelijks. En na 100 keer verontschuldigingen gehoord te hebben snap ik je punt wel hoor,' zei ze en zette haar handen in haar zij.
'Ik geloof je en als ik erachter kom dat je liegt, ben ik genoodzaakt een drastische maatregel te nemen,' zei ze en kneep even haar ogen vijandig tot spleetjes, als een waarschuwing.

Zijn grijns verbreedde zich en hij liep terug naar Shimara. 'Ik zou de kou vast wel over leven, máár om je het zo lief vraagt', zei hij terwijl hij met zijn duim langs haar wang streelde.
Hij liep verder langs haar verder en ging de rant van het water zitten. Zijn schoenen hingen net niet in het water maar voor de zekerheid schoof hij een klein stukje naar achter. 'Sorry, voor het verpesten van je bad', zei die nog maals ook al had Shimara hem nu wel duidelijk gemaakt dat ze het begreep.

Shimara legde haar hand op haar wang die hij net aangeraakt had en zuchtte vermoeid. 'Voor de tweede keer, ik snap het. Het spijt je,' zei ze al zuchtend.
'Dus wat brengt jou hier dan wel?' vroeg ze terwijl ze op een paar meter afstand van hem ging zitten. Haar benen liet ze over de rand hangen en ze zwaaide ze heen en weer, als een klein kind.

Shiki knikte. 'Dat is mooi, aangezien ik niet afgeslacht wil worden', zei hij lachend. Hij keek hoe Shimara iets verder van hem af ging zitten en schoof nonchelant naar haar toe.
'Nou ja, ik zocht gewoon een plek om te schuilen, en deze plek voelde van ver af al heerlijk warm aan met de kou buiten', zei hij en hij trok zijn schouders op. Hij praatte weer alsof er niets gebeurd was, kalm, normaal. 'En ja toen ik binnen kwam gelopen trof ik een naakte Shimara aan', zei hij met een brede stem een pesterige ondertoon.

Shimara keek hem met een vijandige blik vanuit haar ooghoeken aan. 'Pas op je woorden hoor,' siste ze met een dreigende ondertoon. Nu moest hij niet roekeloos gaan doen, ze kon hem alsnog die klap verkopen namelijk.
'En, hoe staat het met het strijders leven? Al een beetje vooruitgang geboekt? Ga me niet vertellen dat je nu nog steeds op level 1 zit,' zei ze met een spottende toon. Het leek haar wel stug dat hij nog op level 1 zat, na deze tijd.

Hij grijnste nog altijd. 'Geen zorgen, ik zeg al niets meer', hij knipoogte en keek terug over het water heen. Er kwam nog altijd damp vanaf en zijn haar voelde nat. Snel haalde hij zijn hand er door heen om het nog een beetje te laten zitten.
'Level 3', zei hij met een on mis bare trotste toon. 'En hoe ver heeft Shimara het geschopt tot nu toe?', vroeg hij terwijl hij terug keek naar haar. Gelkijk bij de eerste glimp van gezicht kwam er weer de zelfde grijns op zijn gezicht.

Shimara keek met grote ogen naar Shiki. Hij was level 3, nu al? Dat zag ze niet aankomen, maar dat zou ze natuurlijk nooit toegeven. Nooit toegeven aan iemand, dat gaf dat persoon dan het gevoel alsof het beter was dan zij en dat was niet de bedoeling!
'Ach, ik heb de laatste tijd meer de wereld gezien, ik ben ook level 3,' zei ze alsof het haar niks kon schelen. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Maar eigenlijk ergerde ze zich er nogal aan. Natuurlijk probeerde ze dat gevoel niet toe te laten.

Shiki had haar door. Hij grijnste even. 'He maakt niets uit jo, het is maar een level', zei hij terwijp hij haar een zachte stomp op haar schouder gaf. 'Daarbij voel ik me nu echt niet beter ofzo..', zei hij luchtig.
Toch was het gevoel van een kleine trost er, dat hij net zo hoog als Shimara was. Maar verder niets
'En was de wereld mooi?', vroeg hij pesterig.

Shimara haalde haar schouders op. 'De wereld wel, maar het is jammer dat de wereld verpest word door het walgelijke ras genaamd "mens",' zei ze met een lichte walging in haar stem, alsof ze over een besmettelijke ziekte aan het praten was.
Overal waar ze geweest was, waren mensen zichzelf eigenlijk de strot om aan het draaien. En niet alleen zichzelf, maar ook de andere wezens om hen heen en de omgeving. Waarom de 4 draken de mensheid nog liet bestaan, was voor haar een groot vraagteken.

Shiki lachtte schamper. 'Ik begrijp precies wat je bedoelt..', zei hij instemend. 'Maar ja wij zijn ook mensen', voegde hij er aan toe en hij trok zijn schouders op.
Hij keek naar Shimara en zijn ogen gleden net iets te ver naar beneden en bleven wat dromerig staan. Hij probeerde zijn ogen los te rukken, maar ze stonden al vee te lang vast om het zo even on op gemerkt te doen. Zo snel als hij kon keek hij terug naar het water en knikte nog een keer na. 'Ach ja', zie hij snel en hij hoopte dat Shimara niets had gemerkt.

Shimara volgde elke beweging die hij maakte vanuit haar ooghoeken. 'Wat zat je te kijken?' vroeg ze nieuwsgierig, met een lichte geïrriteerde ondertoon. Starende mensen waren meestal geen goed teken, vooral niet als ze naar haar staarde.
Zoals ze altijd had als haar nieuwsgierigheid gewekt werd, kwamen er allemaal mogelijkheden in haar hoofd op, waarom hij aan het staren was. Misschien droeg ze iets van haar kleding binnenstebuiten? Of, was hij net als Heathcliff, een perv die gewoon overal naar moest kijken. Zo vlogen er nog wel een paar mogelijkheden door haar hoofd heen.

Shiki keek verbaast terug. 'Staren?', vroeg hij alsof hij achtelijk was. 'Nee, nee.. ehh, ik dacht dat je..', hij probeerde iets logisch te verzinnen. 'Ik dacht dat je je shirt verkeerd om aan had!', riep hij uit eindelijk alsof hij de perfecte smoes had gevonden.
Hij kon zich zelf wel voor zijn kop slaan. Kon het nog doorzichtiger over komen?
Shiki probeerde weer kalm te blijven en keek haar met zo rustig mogelijke ogen aan. 'Maar ik had het fout', zei hij terwijl hij aan de onder kant van Shimara's shirtje plukte. 'Helemaal goed', voegde hij er snel achter aan.

'Right...' zei Shimara en schudde ongeloofwaardig haar hoofd. 'Je zult betere smoezen moeten verzinnen, want je bent werkelijk een ramp als het daarom gaat!' zei ze grinnikend en gaf hem een duw in zijn rug, waardoor hij in het water viel.
'Dat is je straf, voor het gluren en staren,' zei ze met een strenge ondertoon. Maar het was duidelijk dat ze daar moeite mee had en dat ze haar lach moest onderdrukken.

Voordat Shiki nog iets kon zeggen voelde hij hoe het water dichterbij kwam en zijn lichaam raakte. Zijn hoofd kwam onder water en toen hij weer boven water kwam gooide haar zijn haar overdreven naar achter zodat de spetters richting Shimara vlogen. 'Jij..', zei hij met een brede grijns.
Hij sprong omg hoog en pakte haar armen en trok ze mee het water in.