De Heetwaterbronnen van Deverry

Bij het voelen dat ze vast gegrepen werd en meegetrokken, begon Shimara te gillen. Eenmaal onderwater, bleef ze enkele seconde zitten. Daarna kwam ze heel langzaam omhoog. Haar haren plakte tegen haar gezicht aan en hingen voor haar ogen. Met langzame en trage bewegingen veegde ze haar haren weg voor haar ogen, waardoor een dreigende blik richting Shiki zichtbaar werd.

Shiki probeerde zijn lach te onderdrukken toen hij Shimara hoorde gillen, maar hij barste totaal uit in lachen toen ze boven water terug kwam met haar gehele bos haar voor haar gezicht.
'Ach, je bent wel schattig', zei hij terwijl hij tranen kreeg van het lachen. Hij probeerde weer zo snel mogelijk te stoppen toen hij de dreigende blik van Shimara zag. Maar met moeite. Hij had zijn lippen op elkaar geperst om niet weer uit te barsten.

Shimara legde met een nogal grove beweging haar hand op het achterhoofd van Shiki. Daarna greep ze op diezelfde plek zijn haardos vast en trok ze zijn hoofd naar voren, het water in. Ze dacht niet na bij wat er zou kunnen gebeuren als Shiki teveel water binnen zou krijgen, op het moment dacht ze alleen maar na bij woede en irritatie, veeeeel irritatie vooral.
'Ik ben niet schattig...' siste ze vijandig, ook al wist ze heel goed dat Shiki haar niet kon horen in deze toestand.

Shiki voelde hoe hij onder water werd geduwt, en in de zelfde minuut dat Shimara zijn haar pakte, pakte hij himara's armen en gaf er een enorme ruk aan zodat ze over zijn rug heen het water in klapte.
'Dat ben je wel', zei hij hijgend met een speelse grijns toen hij weer boven water kwam. 'In tegen deel, heel schattig', voegde hij er nog eens pesterig achter aan.

Shimara spartelde wild toen ze op haar rug onder water zat. Met een ruk stelde ze zich recht en keek zowat met vlammende ogen naar Shiki. 'En dat waren je laatste woorden,' siste ze nijdig. Vlak daarna nam ze hem in de hout greep, gooide zijn haar door de war en ging daarna hard met haar knokkels over zijn hoofd.
'Ik geloof dat ik dat gejammer van je, dat het je speet toch leuker vond!' riep ze terwijl ze nog doorging.

Shiki probeerde zich met alle moeite uit haar houtgreep te rukken, maar Shimara was ontzettend sterk. Hij zuchtte opgelucht toen ze hem eenmaal los liet maar voelde niet veel later haar knokels over haar hoofd gaan. 'Ik heb geef nooit mijn laatste woord..', zei hij terwijl hij met een snelle greep haar arm omdraaide en zo van zijn hoofd afkreeg. Hij drukte Shimara's omgekeerde arm op haar rug en duuwde haar naar voren. Een verkeerde beweging en Shiki brak haar arm. 'Dus nu ook niet', zei hij met een brede grijns

Shimara kreeg niet eens goed de tijd om te laten bezinken wat er gebeurde. Pas toen ze de stekende pijn in haar arm voelde die werd omgedraaid, besefte ze wat er aan de hand was en in welke positie ze stond. Ze zat als een rat in de val, dat besefte ze heel goed. Maar dat mocht ze Shiki niet laten beseffen, dat zou betekenen dat ze hem gelijk gaf en dat hij won.
'Rat... je bent sluwer dan ik,' siste ze en probeerde te grijnzen, maar dat lukte niet goed in deze situatie.

Shiki liet Shimara weer los en keek haar grijnzend aan. 'Dat weet ik', zei hij met een kleine zelf zucht. Hij veegde de plukken haar uit haar gezicht en bekeek haar ogen.
Haar ogen konden soms open boeken zijn. En nog altijd stonden ze niet al te vrolijk. Toch deed haar mislukte grijsn hem wel lachen.

'Shiki, je staart weer,' zei ze zuchtend en draaide met haar ogen. 'Je staart best vaak, weet je dat ook?' vroeg ze met een spottende ondertoon en draaide de arm even die net werd omgedraaid. De botten kon je horen kraken in haar schouder, alsof ze haar arm zonder moeite weer in de kom draaide of iets dergelijks, terwijl hij helemaal niet uit de kom was.

'Dat gebeurd wel vaker bij de wat bijzondere meisjes', zei hij met een knipt oog. Hij liet zich tegen de kant aan zakken en knpte zijn natte blouse los en gooide hem ergens uit het water.
Hij hoorde hoe haar botten kraken en kreeg even de verleiding om zijn vingers weer te gaan knakken. Iets wat een jaren lange verslaving voor hem was geweest. Maar hij kont uit eindelijk tussen stoppen of reuma kiezen. Toen was de keuze snel gemaakt.

Shimara zette haar handen in haar zij en draaide nogmaals met haar ogen. 'Je doet me denken aan iemand, Heathcliff, die zegt ook altijd van die mislukte dingen en heeft vaak "last van zijn oog",' zei ze hoofdschuddend, terwijl ze zijn bovenlichaam bewonderde. Wat was dat toch met haar en het bovenlichaam van een man? Bij Sorrow zat ze ook altijd zowat te kwijlen.

Shiki keek haar verbaast aan en kwam naar haar terug gelopen. Hij kwam met zijn gezicht wat dichterbij haar oor en grijnsde. 'Ik lijk op geen enkele jongen, en al helemaal niet op die ene Heathcliff', zei hij mysterieus.
Hij trok zijn hoofd weer terug en een kleine valse twinkel stond in zijn ogen. Ieder andere jongen had haar verslagen, had haar geëerd en slijmerig gedaan. Shiki sprak alleen de waarheid. Hij grijnsde even bij deze egocentrische gedachte.

Shimara voelde een koude rilling over haar rug lopen toen hij die woorden in haar oor fluisterde. Snel probeerde ze dat gevoel aan de kant te schuiven en keek ze hem hoofdschuddend met een kleine valse grijns aan. 'O jawel hoor, jij lijkt heeeeel erg op die ene Heahtcliff,' zei ze en wiebelde met haar wenkbrauwen.
Heathcliff was een vrouwenversierder, Shiki waarschijnlijk ook. Heahtcliff was een sukkel, Shiki waarschijnlijk ook. De overeenkomsten waren bijna griezelig.

Shiki lachte overdreven. 'Als ik net als Heathcliff was..', zei hij spottend. 'Dan is die Heathcliff wel heel slecht, gemeen en sterk. O ja en slim!', voegde hij er nog snel met een grijns achter na. Die Heathcliff, was gewoon het standaard typen player. Probeerde zijn meisjes zo simpel mogelijk het bed in te krijgen, terwijl Shiki veel meer gecharmeerd was, van de wat moeilijkere meisjes. Meisjes die zich niet zo makkelijk lieten pakken.
Hij dacht terug aan Kira. Kira was zo simpel, gewoon saai. Hij had haar zonder enkele gevoelens weer laten gaan. Zelfs Shimara, zou hij zonder enkele gevoelens kunnen laten gaan. Maar dit spelletje was geweldig, en het zou alleen nog maar geweldiger worden als Shimara eenmaal voor hem zou vallen. Maar daar was hij nog altijd niet zeker van.

Shimara sloeg haar hand voor haar mond om niet in lachen uit te hoeven vallen. 'Bwahahaha! Oké, daar heb je een punt, Heathcliff is echt alles behalve slim! Hij heeft de herseninhoud van een pinda dopje! Ik mag hopen dat jij toch iets meer inhoud in die hersens van je hebt?' zei ze met een spottende ondertoon en pinkte een traantje weg.
Eigenlijk had ze geen idee hoe Shiki echt in elkaar zat. Ze plaatste hem gewoon in een hokje, zoals ze eigenlijk bij iedereen wel deed. Het was best oneerlijk, maar dat was hoe zij mensen zag, allemaal hetzelfde.

Shiki keek haar even verbaast aan na haar plotselinge lach uitbarsting. Daarna toverde hij weer een wat speelse grijs op haar gezicht en duwde Shimara in het nauw. Hij ging ongeveer een kleine 5 centimeter van haar af staan en keek haar met een valse twinkel aan.
Hij keek op Shimara neer en zette zijn handen naast haar gezicht tegen de kant aan. 'Ik ben heel slim..', zei hij fluisterend. 'En moordlustig, door voor moet je toch wel een beetje slim zijn', hij keek haar diep aan met nog altijd de valse twinkel in zijn ogen.
Doods eng, voor ieder ander. Maar hij wist dat hij Shimara niet zo snel kon afschrikken, wat ook totaal zijn bedoeling niet was.

Shimara keek met open gesperde ogen naar Shiki. Echt bang van zijn woorden werd ze niet, ze hoorde ze ook eigenlijk maar voor de helft. Waar ze nu vooral mee bezig was, was dat hij wel erg dichtbij haar stond op het moment. Mensen die normaal gesproken heel erg dichtbij haar kwamen, duwde ze meestal kil aan de kant, of verkocht ze een goede en rake klap, zodat ze meestal vanzelf wel weg gingen. Maar, bij Shiki zou ze dat niet doen. Dit was meer een beetje pesten, toch?
'O, moordlustig dus? Mooie woorden, heel mooi. Maar kan je het ook bewijzen?' vroeg ze en keek hem uitdagend aan.

Shiki lachte even spottend. 'Wat wil je zien?', vroeg hij fronsend. 'Dat ik je nu hier ter plekke vermoord', zijn grijns veranderde in een valse, moordlustige grijns. Hij kwam nog iets dichterbij en stond nu bijna met zijn boven lichaam tegen haar aan.
Niet dat hij haar ooit zo opeens zonder reden zou vermoorden, maar hij moorden wel. Simpel weg mensen die in zijn weg stonden, niet luisterde of vervelend waren. Simpel genoeg vond hij.

Shimara trok een wenkbrauw op. 'Lijkt me niet handig, ik wil nog wel wat meer doen in het leven dan wat ik tot nu toe gedaan heb, maar bedankt voor het aanbod. Ik dacht meer aan iets als... een gevecht,' zei ze op een vragende ondertoon en keek hem nog steeds uitdagend aan. Maar wat er zeker aan de buitenkant uit zag, was erg onzeker van binnen. Was dit niet een beetje té dichtbij?

Shiki dacht na. 'Hmm, dat lijkt me wel wat', zei hij met een twinkel in zijn ogen. Hij zou zeker geen uitzonderingen maken alleen omdat ze een meisje was. Dat zouden de meeste echte heren, zoals ze zich noemen, wel doen.
Shiki kwam iets dichter bij met zijn gezicht en gaf een kleine kus op haar wang en grijnsde. 'Weet wel dat ik van je ga winnen', fluisterde hij waarna hij zijn hoofd weer terug trok en op een normale afstand ging staan. Hij knakte zijn vingers en grijnsde vals. 'Hier nu?', vroeg hij uitdagend.

Shimara legde haar hand op haar wang en keek hem lichtelijk geschrokken aan. Het duurde even voordat de woorden goed tot haar door drongen. Ze waren wel in een gebied met sneeuw en waar het koud was. Dan was zij in het voordeel, want van de kou had ze geen last met haar vuur. Ze zou zich wel beschermen tegen de storm met een vuur cirkel, dat zou geen enkel probleem vormen.
'Niet bij de bronnen, dan kan je nog niet opzij springen of je gaat al op je bek. Sneeuw gebied? Of ben je bang dat je dan kou vat?' vroeg ze op een plagerige toon.

Shiki keek haar even bedenkelijk aan. Hij was meer gewend aan warmte dan aan kou, en hij wist ook niet of zijn bliksem hem nu echt zou opwarmen. Toch wilde hij zich niet laten kennen door de kou en knikte. 'En als ik het koud hem warm jij me wel op', zei hij met een kleine grijns.
Shiki liep het water uit en raapte zijn nog wat natte blouse op, wat hem liet denken. Hun kleren waren nat.. Dat zou dus nog kouder worden. Maar gelukkig hield hij wel van een uitdaging.

Shimara grinnikte en klom achter hem aan het water uit. 'Weinig kans,' reageerde ze droogjes op zijn opmerking. 'En nu maar hopen dat je het waard bent, ik verdoe niet graag mijn tijd aan, "zwakkelingen",' zei ze op een uitdagende manier. Mensen uitdagen was goed, dan waren ze meestal wat agressiever en dan hoefde ze zich minder in te houden.
'En waag het niet je in te houden, ik heb een hekel aan mensen die dat doen,' sprak ze nu op een dreigende toon.

Shiki keek haar spottend aan. 'Ik mag hopen dat jíj het waard bent', zei hij hoofd schuddend. Hij knoopte zijn laatste knoopje dicht en schudde zijn wat natte haar uit. Hij had zin om met Shimara te vechten, haar in te maken. Hij hield van vechten, mensen pijn doen.
Hij hoopte ook zeker niet dat Shimara zich in ging houden, straks kreeg hij nog medelijden met haar. Iets wat niet zo snel zou gebeuren. Shiki gaf totaal niet om andere. 'Waarom zou ik me in houden?', vroeg hij fronsend waarna hij een speelse grijns op zette. 'Omdat je een meisje bent?', vroeg hij spottend. 'Dacht het mooi niet!', voegde hij er snel aan toe.

Shimara streek met haar hand door haar haren en schudde haar hoofd. 'Nou, mensen zijn bang voor me. Als ik bloed zie, kan ik nogal... agressief worden, op een andere manier dan jij waarschijnlijk denkt,' zei ze en keek hem met een serieuze blik aan.
Bloed was altijd nog steeds een probleem. Het werd nu een kwestie van inhouden als er werkelijk bloed bij het gevecht te pas kwam. Ze hoopte vurig dat het niet nodig was, maar het bleef een gevecht. En een gevecht was nou eenmaal niet compleet zonder een spatje bloed